Wat een onrust, iedere paar dagen verandert er weer iets. Denk je net antwoorden te hebben op vragen, komen er weer nieuwe raadsels waarop de antwoorden nog zoek zijn.
Steeds weer zoeken, puzzelen en hopen dat de oplossing gaat werken.
Ik kan mijn kinderen en geliefden niet geruststellen, ik kan mezelf niet eens geruststellen. Elke dag contact en weten dat ze gezond zijn is het enige dat me rust geeft.
Ik heb de antwoorden niet op de vragen van mijn studenten, samen met mijn collega's zoek ik ernaar.... elk antwoord is verouderd zodra het uitgesproken is. Zo frustrerend.
Onmacht, verwarring, onrust. Mijn nek en schouders zitten muurvast.
Ik wil niet klagen, ik mag niet klagen! Ik heb een huis, baan en ben gezond. Mijn geliefden zijn gezond. Voel me gewoon zo machteloos en nikserig...
Hier kan ik even leunen en spuien....
Lieve lezer, stay safe!
Je kan beter hard werken dat is minder uitputtend dan onmacht en onzekerheid. Lekker even van je af schrijven
BeantwoordenVerwijderen