Nails!

Op mijn 16de ben ik fulltime gaan werken, eerst bij de Dekamarkt achter de kassa. Lange gekleurde nagels waren niet handig. 

Daarna werkte ik bij Groentespecialist Bulters, waar de nagels kort en zonder nagellak moesten, meestal waren ze stuk en zwart van de aarde van de groente. 

In de zorg zijn lange gekleurde nagels taboe, ook al zie je ze regelmatig. Ik heb ook wel gezondigd op dit gebied. 

Zodra ik vakantie heb, laat ik ze groeien en ga ik kleuren! Yeah, eindelijk weer 'meisjes' handen! 

Ik heb net mijn collectie flesjes gepakt en een kleurtje gekozen, in het onderwijs zijn de regels niet streng op het gebied van lengte en kleur van de nagels, heerlijk! 

Vijlen, schoonmaken, basislak, kleurtje en matlak. Lekker tutten! 

Tijdens de diensten in de Rijp kunnen ze kort en schoon weer 'bijkomen', op de andere dagen gaan ze lang en met een kleurtje! 

Ik heb gekozen voor een lichtgrijs met matte finish. 

Met de Satin Matte topcoat van essence nail art maak je van iedere lak een matte variant. 

Ja, ik blijf een meisje x 

Mindset

Vanaf dinsdag ga ik eerst met de fiets, dan met de bus en daarna de metro naar mijn 'werk'. 

Vanaf komende week ga ik elke woensdag naar 'school' 

Maar wat als je werk nou op school is? 

Een andere weliswaar maar toch...

Het is even mijn mind resetten: 

'Werk' is nu als docent bij RocTop. 

'School' is elke woensdag bij Inholland. 

'Flexxen' is 8 uur per week flexibel bij De Rijp. 

Ook mijn wekkers zijn opnieuw ingesteld:

 

Morgen heb ik dat laatste, eerst naar de fysio en sportschool, daarna voorbereiden voor m'n werk, op ehhh school! 

Stippen

Vandaag was ik weer bij De Roos Vulpenspecialist, hier in Heemstede. 

Michèl en ik zijn daar kind aan huis en voelen ons als een kind in een snoepwinkel. 

Papier, pennen, notebooks, inkt en de vakmanschap van Alexander en Jaqueline en hun team zijn allemaal redenen van ons frequente bezoek. 

Aankoop van vandaag was een bulletjournal van Leuchtturm1917 in appelgroen. In een bulletjournal staan stippen, heel veel. 

En je kan er veel in kwijt, lay-outs genoeg op instagram of Pinterest. 

Ik ga het gebruiken om mijn lessen voor RocTop bij te houden, om het studeren bij Inholland gestroomlijnd te plannen en om de gewerkte uren bij De Rijp te registreren. 

Je tekent zelf de rasters die je nodig hebt, probeert het op te leuken met een kleurtje: 

Lekker georganiseerd en creatief, ik hou ervan! 

Momma

Foto gemaakt door mijn mooie dochter xx 

Happy tears

Vriend Henk zei laatst: die ontlading komt nog wel als je rustig op het strand zit in Italië. We spraken over het drukke (studie/werk/operatie) jaar dat we doorgemaakt hadden. 

Die ontlading kwam niet, tot vandaag. 

Vandaag was de eerste vergadering van het nieuwe schooljaar. Om kwart voor 10 stapte ik uit de metro op station RAI toen het besef ineens kwam. Hiervoor heb ik een jaar lang zo hard gewerkt, 2 vrije dagen op de 14. 

2 dagen college bij Inholland want versneld traject, 1 dag stage bij RocTop en 24 uur per week werken als verpleegkundige. Studeren en nogmaals studeren. In mei nog een buik-kijkoperatie. 

De beloning: propedeuse gehaald en 3de jaar in. Als docent verpleegkunde een contract voor 3 dagen bij RocTop en 8 uur per week in het verpleeghuis, geheel klachtenvrij sinds operatie! 

De tranen stonden in mijn ogen toen ik de school inliep en gingen vloeien na de hartelijke begroetingen van alle collega's en mijn lieve klasgenootje Amy, via haar kwam ik binnen bij deze leuke school. 

Eén van de belangrijkste moest ik nog even missen, mijn stagebegeleider Herman zit nog lekker op het Franse strand. 

Dankzij hem ook de Happy Tears, hij zag direct in mij wat ik nog niet zag. Hij nam me aan als stagiaire, nu word ik zijn collega! 

Ik ben zo blij! 

Weddingplanner

Over een kleine 300 dagen gaan we trouwen. 

Er zijn al een aantal dingen geregeld zoals datum, tijd, trouw- en feestlocatie, gastenlijst, muziek en Mich heeft zijn trouwpak al laten aanmeten. 

Ook de uitnodigingen komen van de grond, die schrijf ik zelf. 

In januari gaan we aan tafel met de eigenaar van onze feestlocatie om afspraken te maken omtrent eten en drinken. 

Ik heb ook eindelijk iets ondernomen op het onderwerp ' wat trek ik aan?' 

In Cagliari kijken voor een jurk is niet gelukt, ik heb ook geen zin in chique bruidswinkels met pastijden en gedoe. En waar ik de deur uitga met een consessie en lege bankrekening. 

Ik heb namelijk een duidelijk beeld van wat ik wil. 

Dat beeld ga ik binnenkort visueel maken bij Weird Closet. Zij maken bruidskleding geheel naar wens en maat. 

En zitten ook nog eens hier in de regio, ideaal! 

Ik krijg er weer zin in! Vanmorgen ook weer bezig geweest met de uitnodiging en we hebben nu duidelijk welke foto erop komt. In januari gaan de 'Save the Date' kaarten de deur uit! 

Spannend hoor! 

18

Mijn mooie dochter Nina Marlène is 18 jaar! 

Lieve, mooie slimme Bep: ik heb je zo lief ❤️

Je mama 

Amore

De Liefde van de Man gaat door de maag. 

De liefde van deze vrouw gaat via Italië naar mijn (aanstaande) man. 

Mijn 'Italiaan' ❤️🇮🇹 

Countdown

❤️

Gympen en teenslippers

Ik zit op een bankje in Haarlem Centrum, vriendin Janneke staat in de file, straks wacht ons een lunch in de zon. 

Ik kijk mensen, het meerendeel zomers gekleed, een enkeling is al in herfstmodus. 

Ik kijk vooral naar schoenen, ik ben gek op schoenen, vooral mooie elegante (slee)hak sandaaltjes zijn favoriet. 

Mijn zomercollectie bestaat uit een aantal van dat soort sandalen, grijze allstars, lage Sendra bikerboots. En een paar lage sandaaltjes van Clarks. 

Pijnlijke voeten hoort soms bij mooie zomerschoenen. 

De Nederlands vrouwenvoeten hebben weinig pijn want -met alle respect- ik zie eigenlijk alleen maar comfort shoes. 

Witte gympen en plastic teenslippers. 

Vooral die laatste.....aarrgghhh

Die zijn leuk voor op het strand maar halen ieder stukje vrouwelijkheid uit een outfit. Onder leuke jurkjes, onder korte jeans, onder kanten shorts, onder skinny jeans. Vreselijk!! 

Daarom hou ik van Italië, de vrouwen lopen standaard op prachtige -meestal hoge- schoenen, teenslippers zijn voor rond het huis en strand. 

In Rome liep ik stug door op m'n sleehakken en hoge sandalen, m'n birkenstocks draag ik alleen thuis. 

Wij omarmen de stijl van de Italianen, zijn er gek op. 

Lieve Vrouwen, ga pijn lijden en mooi zijn! 

En omarm je vrouwelijkheid! 

Zelfzorg

Vanmiddag stond in het teken van een stukje zelfzorg. 

Na 4 dagen verpleeghuis was ik daar aan toe. 

Eerst naar Douglas om mijn wenkbrauwen in model te laten brengen. 

Ik heb ineens weer grotere ogen. 

Daarna een tosti en thee bij Bonnie van de Gooth. Heerlijk in de zon genieten van de toeristen op de terrassen van de Botermarkt. 

Aangezien ik te vroeg was voor m'n volgende afspraak ben ik museum De Hallen ingegaan, waar de expositie 'Reiskoorts' loopt. 

De schilderijen van Nederlandse schilders gaan over reizen en andere oorden. Ik herken vrijwel direct de panelen waar Italië op afgebeeld is.

Er hangen ook een paar Israel's, Isaac deze keer. Zijn schilderij van Castel Sant'Angelo is prachtig, ik zie de engelen op de brug en de plek waar Michèl en ik gezoend hebben. 

Eén schilderij raakt me, maakt me weemoedig, een tikje verdrietig, heimwee overvalt me. 

In gedachte loop ik door de straatjes waar we van houden. De stad waar we ons hart hebben verloren. Het is van Martin Monnickendam, ik ken hem niet maar ga zeker op onderzoek uit. Het is bijna een reliëf, zo pasteus is de verf opgezet, prachtig. 

Ik blijf lang kijken, slaak een diepe zucht en loop verder. 

Buiten is het rommelig, Haarlem Jazz start morgen en alles wordt opgebouwd. 

4 jaar geleden vond ik de liefde bij Mich op de laatste dag van dit muziekevenement. 

Op naar m'n afspraak, bij de kapper krijgen mijn krullen weer model, de bovenlaag blijft intact, ik wil het laten groeien, een bob is de eerste fase. 

Nu is het weer netjes en gezond, de zongedroogde punten zijn eraf. 

Thuisgekomen maak ik een lauwwarme couscoussalade en bak een mootje zalm voor mijn zoon en mezelf. Samen kletsen we wat en genieten van het samenzijn. 

Hij is nu weer naar huis en ik wacht op Mich en dagdroom van Rome. 

Mijn 4de liefde, Rome. 

In 'ons' appartement in Prati, Rome (2015) 

Ambtenaar

De eerste verandering is een feit. 

Ik ben net thuis van mijn laatste 'verplichte' nachtdienst volgens mijn huidige contract dat per 1 september omgezet wordt. 

Per 01-09-2016 ben ik een 'flexer' voor 8 uur per week. 

Dit houdt in dat ik per maand 32 uur krijg uitbetaald maar niet verplicht ben iedere week 8 uur te draaien. Ik mag die uren spreiden of bundelen, als ik maar aan de jaaruren kom. 

Van roosteraar Marijke krijg ik de 'openstaande dienstlijst' gemaild en ik vul in wanneer ik werken kan. Ik zit niet meer aan een etage vast maar mag ook diensten op andere etages werken, graag zelfs, zie ik ook eens andere bewoners en collega's en de diensten worden gevuld. Het gaat meestal om diensten van 4 uur in de ochtend, vind ik juist lekker, ik ben een ochtendmens en zo heb ik de middag voor de studie!

Nachtdiensten komen sporadisch voor, dat vind ik heeeleeemaaal niet erg! 

Ik ben er meestal door van slag, beetje jetlag krijg ik ervan. 

Heerlijk dat ik er vanaf ben! Jippie! 

Nog een paar volle diensten te gaan, 5 dagdiensten nog in de laatste weken van augustus, het aftellen begint nu echt!

Ik ga nu gauw naar bed, vanmiddag naar de Browbar en kapper en zoonlief komt bij zijn moeder eten, gezellig! 

Fijne dag!!

Disbalans

Ik voel me vreemd sinds we terug zijn uit Italië. We hadden dit jaar 'vroeg' vakantie. Vorig jaar begon onze vakantie nu pas, ondertussen zijn we alweer 2,5 week terug. Vorig jaar moest ik direct naar school, ik had zelfs al een week gemist. Nu mag ik over 2 weken pas en werk ik nog mijn volledige rooster bij de Rijp. Ik wil zo graag starten met mijn nieuwe baan als docent en 3de studiejaar dat mijn motivatie voor de verpleging weggezakt is. Deze weken duren gevoelsmatig erg lang en mogen voor mij snel voorbij zijn. Ik merk dat ik moe ben en weinig energie heb. 

De vakantie was goed gevuld met Italië en het bliksembezoek van mijn vader. Vrienden zeiden dat ik in Italië wel de vermoeidheid van het afgelopen jaar zou voelen, nee dus. Nu komt het eruit, ik val soms met een haakwerkje op schoot in slaap. Mijn nekspieren zitten muurvast waardoor ik 's nachts wakker word als ik wil draaien op een andere zij. De pijn maakt ook moe. Vanmiddag heb ik spontaan 2,5 uur liggen slapen en werd brak wakker. 

Het 'herfstige' zomerweer helpt ook niet, mijn lichaam lijkt al op de cocoon-stand te gaan, dekentjes en thee ipv BBQ en rosé. 

Het is nu 01:15 uur en ik ben op mijn werk, nachtdienst, vreselijk. 

Ik ben al uit balans en deze twee nachtdiensten brengen me nog verder uit het lood. 

Het voelt alsof ik zit te wachten op een bus die nog lang niet komt, de 25ste is de eerste vergadering van het nieuwe schooljaar, ik heb er zin in! 

Olifant

Het nare gevoel dat ik had toen ik de narcose ingleed, herleefde ik afgelopen nacht weer. In Sant'Antioco gebeurde het voor het eerst. 

Ik ben altijd al een dromer geweest, bijna lucide dromen heb ik, zo helder en echt. Soms schiet ik tijdens een heftige droom wakker, huilend en nog in dat gevoel. Zodra ik weer verder slaap, gaat de droom gewoon verder. 

Mich moet me regelmatig echt wakker maken omdat ik huil of gil. 

Het gevoel van gister is anders, er zit niet echt een droom aan vast, ik word er juist wakker van. 

Ik krijg bijna geen lucht, een zwaar benauwd gevoel op mijn borstkas. Alles is zwart en donker, ik kijk wel maar zie niets. Heel eng. 

Ik strompel naar de badkamer en ga in het volle licht op de wc zitten, ik haal diep adem. Het is 03:30 uur. 

Toch maar weer naar bed, ik laat de deur open om wat 'licht' te zien. Ik ben bang. 

Ik val in een onrustige slaap vol dromen over school en leerlingen. 

Om 11:00 schiet ik pas wakker en nu zit ik moe op de bank. 

Mijn lijf voelt aan als lood. 

Ik hoop dat ik die narcose-olifant kan afschudden vandaag en dat hij voorlopig wegblijft. 

Opruiming

Sinds we terug zijn van vakantie, zijn we in de opruimmodus.

Het begon met een nieuwe (slaap)bank waardoor we de boekenkast moesten verplaatsen. We hebben de manden in de vakkenkast vervangen voor dichte deurtjes waarachter de cd's en dvd's een plek hebben gevonden, er past meer in dus ruimte gewonnen. 

We hebben ook nieuwe lampen, vooral boven de tafel was het nodig, ik zat in mijn eigen schaduw te werken. 

Vandaag de grote kast met ingebouwde bureau opgeruimd, ook daaruit zijn een aantal spullen verwijdert. 

Mijn bureau is weer overzichtelijk en ik heb weer zin om te studeren. 

Rust om je heen is rust in je hoofd. 

Over een tijdje -lees: na tijdje sparen- is de slaapkamer aan de beurt. Nieuwe linnenkasten zijn erg wenselijk en bergruimte onder het bed zou fijn zijn. 

Nu de afwas doen, Mich heeft heerlijk gekookt uit het boek dat we cadeau kregen van onze vrienden: De Zilveren Lepel. Hét kookboek van de Italiaanse keuken. Gelukkig hebben we de boekenkast opgeruimd! 

Fijne avond! 

Studietijd

Gisteren ging de digitale brievenbus van Inholland weer open. 

(her)Tentamens moeten digitaal worden ingeleverd en dat kost tijd....

Handgeschreven observatielijsten moeten eerst gescand, filmpjes moeten eerst op maat worden geknipt. Documenten moeten in een bepaalde format. 

Vanmorgen de printer/scanner op tafel, draadloos werkt niet omdat wifi in ons tuinhuis slecht is en via m'n hotspot is ook niet handig want dat vreet MB's. 

Dus een ouderwets 'draadje' gekocht. Inpluggen en gaan, dacht ik. 

Niet dus, Mich is een hele tijd bezig geweest om de juiste instellingen in te stellen en programma's te downloaden, heen en weer lopend naar de slaapkamer omdat wifi daar nog enigszins werkt. 

Het is gelukt, ik kan nu via het 'draadje' printen en scannen. Gelukkig is de digitale brievenbus nog open tot 22 augustus want ik ben er alweer klaar mee. ( zie vorige blogpost over gebrek aan geduld) Morgen ga ik er verder mee. 

Nu heerlijk ouderwets lezen van papier en een beker thee, straks ga ik een extra dienst werken van 16:00 tot 22:00. 

Fijne (digitale) dag!! 

Geduld.....

Is niet mijn sterkste eigenschap. 

Vooral bij iets wat je niet in de hand hebt maar op je hoofd. 

Ik heb een tijd kort haar gehad, echt kort. 

Nu wil ik- en de rest van mijn gezin- het weer wat langer hebben. 

Wat een drama....

Ik zit nu op een rare lengte, een soort bob die alleen uit de onderlaag bestaat. 

Boven is het nog kort. 

En krullen zijn gek op kort, want dat kunnen ze goed laten krullen aarrgghhhh

Met mijn mini-stijltang tem ik die krulletjes. Maar fietsen in de wind kan niet tegen die tang op, dus dan maar grover materiaal. Zie foto. 

Gelukkig is het vroeg en donker, straks bij mn werk gauw die speldjes er weer uit....pffff 

Verleiding om weer kort te gaan is groot, maar ik moet doorzetten, wil met de bruiloft een mooi kopje hebben. 

Controle

Lange rijen zien we op tv. Files richting vertrek- en aankomsthal. 

Mannen in stoere pakken met strenge blik. 

Vorige week vlogen wij van Schiphol naar Cagliari met Rome als tussenstop. 

Rijen hebben we nauwelijks gezien want thuis al ingecheckt. 

Koffers en tassen door de scanner. Lichaam door de bodyscan en binnen no-time waren we 'binnen'.

Ineens besefte ik dat we niet langs de gebruikelijke 'douane-hokjes' zijn geweest. Niemand heeft naar onze ID-kaart/paspoort gevraagd. 

Pas op vliegveld Rome werd er vluchtig naar m'n ID-kaart gekeken tijdens het boarden. Heel bizar. 

'Verscherpte' controles is een term die je nu dagelijks hoort en waar je als reiziger rekening mee houdt. Lees ook mijn blogpost over 'vliegveilige haaknaalden' 

Mijn ID had ik wel thuis kunnen laten, 'veilig' in een laatje.....