Op mijn vorige blog kreeg ik naast positieve reacties een berichtje van mijn zoon of het goed ging met me. Mijn antwoord was:'Ja, juist goed.'
Ik heb het alledrie meegemaakt; depressie, angst en paniekaanvallen. Door opgekropte emoties zoals verdriet en woede. Door altijd proberen sterk te blijven.
Door maar te blijven lachen en geven.
Ik ben niet zielig en schaam me niet, therapie heeft me geholpen en ik herken nu eerder de signalen en doe er iets mee.
Ik durf kwetsbaar te zijn, ik durf verdrietig te zijn, ik durf boos te zijn. Ik zeg nee en stel grenzen. Ik heb nog steeds moeite met alleen zijn als Mich dienst heeft maar moet leren dat ik het met mezelf ook fijn kan hebben. Ik kook voor mezelf en kan er meestal van genieten. Ik sjees alleen door de duinen en kan er steeds meer van genieten.
Ik hoop dat ik een taboe doorbreek door dit met jullie te delen.
heel knap en dapper lieve schone dochter.
BeantwoordenVerwijderenheel dapper en moedig lieve schone dochter je bent een topper
BeantwoordenVerwijderenBen zo blij dat de taboe van in de knoop zitten met jezelf doorbroken wordt ..... ook de taboe om te vertellen dat je hulp gaat of hebt gezocht.
BeantwoordenVerwijderenDe stap om te laten merken dat het niet goed gaat met je en je hulp gaat zoeken is eng maar anders blijf je lopen met het masker wat je op een gegeven moment verstikt.
Blij dat ik je laatst gezien heb en nog blijer van je verhalen :-)
Met vechten komen we er Em en met ons nog vele XXX Met z'n allen verjagen we alle spoken en beren op de weg ......