Gisteren schreef ik over de tuinperikelen, mijn boosheid en verdriet.
Door die emoties hebben wij de hele dag buiten doorgebracht. Ik heb een paar plantjes kunnen redden, Mich heeft het grasveld weer vrijgemaakt.
Daarna hebben we het terras opgeruimd en de borders mos-vrij gemaakt.
Boven het terras groeit een wisteria en die was behoorlijk zwaar geworden en flink in elkaar gedraaid. De staaldraden hadden het zwaar. We liepen al een tijdje te denken aan een pergola om de wisteria te steunen. Niet zo'n boogje maar een stoere versie daarvan.
Wij zijn gek op steigerbuizen, in huis hebben we dat gebruikt voor een kapstok en plankendrager. Dus gingen we met plan naar de Hubo en terug naar huis met 4 buizen van 2m, 4 buizen van 3m, 4 vloerplaten en 4 hoekprofielen. Binnen no-time stond er een contructie van 3x3x2m op het terras met staaldraad als net. De wisteria hebben we voorzichtig uit elkaar gehaald, om en over de nieuwe draden gevlochten. De lampjes hangen aan de buizen in het vierkant.
Van de zomer kunnen we schaduwdoek eroverheen hangen of van die mooie Italiaanse doeken voor een beetje privacy. Het voelt als een huisje ook al is het open. De wisteria mag nu uitkomen, ben zo benieuwd naar ons nieuwe dakje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten