Mijn andere kind zat schrijlings op mijn schoot met een hand vol 'onzichtbare' make-up.
Uren hielden ze dit vol, ruilden van plek en begonnen weer opnieuw.
Mijn haar stond alle kanten op, mini-vlechtjes en speldjes erin.
Mijn gezicht werd steeds schoongepoetst en opgemaakt.
Heerlijk die kleine vingertjes op mijn wangen en in m'n krullen.
Straks staat mijn zoon achter me en zit ik in de kapperstoel bij zijn stageplek.
Mijn haar krijgt een nieuwe kleur.
Ik ben trots op mijn zoon, hij vind zijn weg, vind zijn passie en volgt zijn hart.
Soms is de weg hobbelig, maar met de hulp van zijn vader, Michèl en mij komt hij er wel.
Model zijn is mijn manier om hem te steunen en om hem te laten zien dat ik in hem geloof.
Mijn zoon komt eraan, Vidal, step aside!!
Update:
Resultaat:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten