Vrijdag was het nog een plein vol fietsen, waar ik de leenfiets van collega Herman in mijn haast tussen de andere fietsen neerzette, op slot deed en naar de trein snelde.
Gisteren was het plein leeg, op een man in gemeente Amsterdam kloffie na.
'Heb u de borden niet gezien, mevrouwtje?'
Welke borden? Ik zag ze nog niet.
2 meter hoog, tussen het groen, stonden borden. Geen fietsen plaatsen bla bla....nieuwe ondergrondse stalling....bla bla
'En nu?', vroeg ik de beste man.
Er kwam een heel verhaal waarvan ik alleen Sloterdijk en 60 euro onthield.
Ik baalde enorm, Herman had me de fiets te leen gegeven voor mijn ritje tussen bushalte en school. En die stond nu 'am arsh der Welt' op een industrieterrein.
Herman was weer mijn redding, hij is met metro, bus en benen afgereisd naar het gemeentelijke fietsdepot en is teruggefietst naar school.
€22,50 was de prijs om de fiets terug te krijgen. Die heb ik Herman betaald, en met de woorden 'Zo, nu is ie van jou' kreeg ik de bon en fiets! Haha
Dat ophalen doet ie niet meer!
Ik voelde me echt schuldig.
Nu staat de gouden fiets in de nieuwe ondergrondse stalling bij station Zuid, vast aan een rek. Dat gebeurt me niet nog een keer!
Zie je tussen station Zuid en Rai een blije juf op een gouden fiets met rode fietstassen, dan weet je dat ik dat ben!
Lieve Herman, dank dank!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten