Gewoon een bedankje...

Een jongedame zit om 3 uur 's nachts op een stoepje, overstuur lijkt wel. We stoppen en bieden hulp. Ze hyperventileert en wijst naar haar mobiele telefoon. Ze probeert haar moeder te bellen, ik probeer het ook, maar helaas neemt niemand op. Mich belt 112 en ik probeer de jongedame te kalmeren maar ze zakt onderuit. Gelukkig komt er snel een ambu, zij nemen haar mee. 

Een oude heer in een electrische rolstoel staat om 02:00 uur midden op het fietspad van de Dreef, een paar jongens staan om hem heen. We stappen af en vragen of ze hulp nodig hebben, de oude man wil iets maar we snappen niet direct wat. Hij wijst naar zijn nek en in zijn kleding staat zijn naam en de naam van de instelling in Zandvoort waar hij woont. Ik ga bellen.Oh zeggen ze aan de telefoon, hoeveel energie heeft zijn electrische stoel nog? 3 streepjes? dan komt hij wel thuis. Dit "flikt"Dhr B wel vaker is het antwoord van de zorginstelling. Ik hijs meneer rechtop in zijn stoel en hij rijd weg.  

Op de stoep een jongeman onder het bloed. In zijn mond een gapend gat, voortand eruit. Ik ga bij hem zitten, hij klampt zich aan me vast en Mich zoekt zijn tand. Hij is dronken en overstuur. De ambu komt en hij wordt ingeladen, vanuit de ambu roept hij dat ik meemoet. Ze rijden weg met jongeman en tand.  's Morgens zie ik de handafdrukken op mijn jasje..

Mich fietst naar zijn werk om 04:30, een jong stel fietst voor hem. In de bocht rijd de dame vol tegen een boom, een hoofdwond tot gevolg. Mich gaat 112 bellen en blijft erbij tot de politie en ambu komen. Hij blijft wachten, vraagt of ze hem nog iets willen vragen maar nee. Hij vervolgt zijn weg en is iets later op zijn werk.

Op de brug ligt een dame, ze viel zomaar zegt haar partner, Mich heeft haar ademhaling en pols gevoeld, die zijn goed alleen is ze even out. Ik ga bij haar zitten, vraag haar naam en praat tegen haar, ze reageert op een gegeven moment. Gelukkig. De ambu komt en neemt het over. Ze wil niet mee, zegt ze. Schaamt zich, teveel gedronken, ze gaat toch mee. 

Wandelend naar huis komen we in Heemstede een oudere heer tegen, hij vraagt ons de weg, direct hebben we door dat deze meneer S. aan het dementeren is. We beginnen een praatje en komen er langzaam achter dat hij in Heemstede woont en we wandelen rustig die kant op. Mich belt ondertussen de politie. Op een afgesproken punt kletsen we met meneer over koetjes en kalfjes. De politie komt, doet de achterportier open, noemt meneer bij zijn naam, laat hem instappen en met een korte: ‘Ja, we kennen hem’ rijden ze weg. Ik sta met mijn mond vol tanden en ogen vol tranen op de stoep.

We stoppen altijd, gewoon uit reflex. Zodra de professionals komen, stappen we terug. Wat ons opvalt en vooral gister met Meneer S, is dat er geen dank-je-wel komt van die professionals. We snappen dat hun focus ligt bij het slachtoffer, dat is ook normaal. Maar een klein dank-je-wel zou gewoon fijn zijn. Vooral ook omdat je nooit zal weten hoe het nu gaat met degenen die we geholpen hebben....