zondag 26 januari 2020
Going silver
Ik krijg steeds meer zilveren haren en omdat ik dat best mooi vind, hebben mijn zoon en ik besloten om mijn haar al zilver te maken! Heel veel highlights heeft hij erin gezet, ik ben er erg blij mee! Ook met m'n krullen die weer tevoorschijn komen!
zaterdag 18 januari 2020
M to I
Ik wil jullie voorstellen aan M, een M die met twee benen op de wereld staat. Een M met een mooie gevel. Elk jaar bouwde de M zich uit, steeds kwam er een laagje bij, een siersteen hier, nieuwe omlijsting daar. Het werd een lekkere dikke facade.
Er is ook een O, die woont achter het ene been van M, lekker genesteld en verankerd, als een parasiet. O had het goed bij M. O kan zich ook erg misdragen, ze zeurt en klaagt, vraagt om aandacht op een negatieve manier. M probeert haar te negeren, Soms kon ze zo ver gaan dat M woest werd. Helaas weerhield die mooie voorgevel M ervan om die boosheid te uiten. Tot het echt niet meer ging en de paniek uitbrak, letterlijk.
O was daarna weer een tijdje rustig maar helaas duurde dat nooit lang.
Achter het andere been van M woont S. Zij slaapt veel maar door de herrie van O ontwaakt zij en gaat zich direct bemoeien met alles. Haar favoriete zinnetje is: Zie nou wel.......
Alles werd afgekraakt door S, niets had meer waarde.
M was het zat, haar mooi opgebouwde gevel vertoonde scheurtjes, net als de huizen in Groningen. Haar benen konden de aanvallen van O en S niet meer aan en het gewicht van alles niet meer dragen, ze was moe. Ze besloot hulp te zoeken.
Ze leerde dat O altijd al bij haar was geweest maar dat ze haar nu ontgroeid was, in plaats van tegen haar te vechten moest ze leren haar te troosten en verzorgen. M was goed in het verzorgen van haar gevel en van anderen. Die kleine parasiet verzorgen leek haar onmogelijk.
Toch probeert M het, ze probeert te luisteren en als ze hoort dat O verdriet heeft, laat ze haar huilen. Als O moe is, laat ze haar slapen. Op die manier geeft ze ook troost.
Doordat M opengaat is er helaas ook ruimte voor S, die met volle kracht haar aanwezigheid laat zien. M eet slecht, slaapt veel, communiceert nauwelijks. Op het werk lukt het leven nog aardig maar thuis is het moeilijk. M besluit te gaan fietsen door de duinen, te wandelen op het strand, op yoga te gaan, minder te drinken en tijd en rust te nemen als die behoefte er is. M praat open over haar gevoelens, ze is doodsbang maar merkt dat mensen zich niet afkeren.
Haar benen worden meer transparant, haar midden blijft en vormt hopelijk binnenkort een mooie sterke I die met twee benen in de wereld staat, haar wereld met al haar liefdes om haar heen. Als deelnemer en niet meer als toeschouwer.
Er is ook een O, die woont achter het ene been van M, lekker genesteld en verankerd, als een parasiet. O had het goed bij M. O kan zich ook erg misdragen, ze zeurt en klaagt, vraagt om aandacht op een negatieve manier. M probeert haar te negeren, Soms kon ze zo ver gaan dat M woest werd. Helaas weerhield die mooie voorgevel M ervan om die boosheid te uiten. Tot het echt niet meer ging en de paniek uitbrak, letterlijk.
O was daarna weer een tijdje rustig maar helaas duurde dat nooit lang.
Achter het andere been van M woont S. Zij slaapt veel maar door de herrie van O ontwaakt zij en gaat zich direct bemoeien met alles. Haar favoriete zinnetje is: Zie nou wel.......
Alles werd afgekraakt door S, niets had meer waarde.
M was het zat, haar mooi opgebouwde gevel vertoonde scheurtjes, net als de huizen in Groningen. Haar benen konden de aanvallen van O en S niet meer aan en het gewicht van alles niet meer dragen, ze was moe. Ze besloot hulp te zoeken.
Ze leerde dat O altijd al bij haar was geweest maar dat ze haar nu ontgroeid was, in plaats van tegen haar te vechten moest ze leren haar te troosten en verzorgen. M was goed in het verzorgen van haar gevel en van anderen. Die kleine parasiet verzorgen leek haar onmogelijk.
Toch probeert M het, ze probeert te luisteren en als ze hoort dat O verdriet heeft, laat ze haar huilen. Als O moe is, laat ze haar slapen. Op die manier geeft ze ook troost.
Doordat M opengaat is er helaas ook ruimte voor S, die met volle kracht haar aanwezigheid laat zien. M eet slecht, slaapt veel, communiceert nauwelijks. Op het werk lukt het leven nog aardig maar thuis is het moeilijk. M besluit te gaan fietsen door de duinen, te wandelen op het strand, op yoga te gaan, minder te drinken en tijd en rust te nemen als die behoefte er is. M praat open over haar gevoelens, ze is doodsbang maar merkt dat mensen zich niet afkeren.
Haar benen worden meer transparant, haar midden blijft en vormt hopelijk binnenkort een mooie sterke I die met twee benen in de wereld staat, haar wereld met al haar liefdes om haar heen. Als deelnemer en niet meer als toeschouwer.
Working on this |
M = masker
O = onthechtte kind
S = somberheid
I = Emma
maandag 6 januari 2020
Kriebels
In 2015 was het, ik voelde al een paar dagen een kriebel bij m'n linkeroog, ik dacht een wimper die dwars zat.
Daarna een bultje bij mn wenkbrauw en jeuk, heel veel jeuk.
Naar de huisarts, die zei dat het uitslag was. Een paar dagen, pijn en jeuk bij mn oog verder ging ik weer naar de tweede huisarts van de praktijk. Die gaf een andere diagnose maar zei ook dat behandeling nu te laat was.
Ik ben bijna tweeenhalve week uitgeteld geweest. Een dik gezicht, pijn, beroerd en nog meer jeuk!! Gordelroos was het! Het waterpokvirus, lage weerstand en stress samen was de oorzaak. Het virus blijft in je lichaam en kan weer de kop opsteken...
Sinds twee dagen kriebelt het weer en heb ik bultjes bij mn wenkbrauw. Vandaag gestart met een kuur van 7 dagen. Hoop dat het aanslaat, voel me (nog) niet ziek gelukkig....
Nu op mn handen zitten, als er blaasjes komen mogen die absoluut niet opengekrabt worden want dan zit ik zo onder....
Heb hier geen zin in en ook geen tijd voor, over twee weken start een nieuwe BBL groep en er moet nog heel wat gebeuren....
krijg er de kriebels van....
Daarna een bultje bij mn wenkbrauw en jeuk, heel veel jeuk.
Naar de huisarts, die zei dat het uitslag was. Een paar dagen, pijn en jeuk bij mn oog verder ging ik weer naar de tweede huisarts van de praktijk. Die gaf een andere diagnose maar zei ook dat behandeling nu te laat was.
Ik ben bijna tweeenhalve week uitgeteld geweest. Een dik gezicht, pijn, beroerd en nog meer jeuk!! Gordelroos was het! Het waterpokvirus, lage weerstand en stress samen was de oorzaak. Het virus blijft in je lichaam en kan weer de kop opsteken...
Sinds twee dagen kriebelt het weer en heb ik bultjes bij mn wenkbrauw. Vandaag gestart met een kuur van 7 dagen. Hoop dat het aanslaat, voel me (nog) niet ziek gelukkig....
Nu op mn handen zitten, als er blaasjes komen mogen die absoluut niet opengekrabt worden want dan zit ik zo onder....
Heb hier geen zin in en ook geen tijd voor, over twee weken start een nieuwe BBL groep en er moet nog heel wat gebeuren....
krijg er de kriebels van....
zaterdag 4 januari 2020
Help!
Door vuurwerk is de bus van kinderopvang Dikke Maatjes uitgebrand. Er is een crowdfundactie gestart om een andere bus aan te kunnen schaffen.
Ik heb net een klein bedragje gestort, maar kleine bedragen samen maken een mooi bedrag.
Wil je ook helpen?
Ga dan naar onderstaande link:
Ga dan naar onderstaande link:
woensdag 1 januari 2020
Abonneren op:
Posts (Atom)