Ik ben altijd al een dromer geweest, bijna lucide dromen heb ik, zo helder en echt. Soms schiet ik tijdens een heftige droom wakker, huilend en nog in dat gevoel. Zodra ik weer verder slaap, gaat de droom gewoon verder.
Mich moet me regelmatig echt wakker maken omdat ik huil of gil.
Het gevoel van gister is anders, er zit niet echt een droom aan vast, ik word er juist wakker van.
Ik krijg bijna geen lucht, een zwaar benauwd gevoel op mijn borstkas. Alles is zwart en donker, ik kijk wel maar zie niets. Heel eng.
Ik strompel naar de badkamer en ga in het volle licht op de wc zitten, ik haal diep adem. Het is 03:30 uur.
Toch maar weer naar bed, ik laat de deur open om wat 'licht' te zien. Ik ben bang.
Ik val in een onrustige slaap vol dromen over school en leerlingen.
Om 11:00 schiet ik pas wakker en nu zit ik moe op de bank.
Mijn lijf voelt aan als lood.
Ik hoop dat ik die narcose-olifant kan afschudden vandaag en dat hij voorlopig wegblijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten